چگونه می توان مشکلات چشم را برطرف کرد و رایج ترین بیماری های چشمی که معمولا در افراد رخ میدهند کدامند با چه روش هایی می توانیم از سلامت چشم خود بیشتر مراقبت کنیم

بیماری های سطوح بیرونی چشم معمولا در اثر عوامل محیطی خارج چشمی ایجاد می شوند. بعضی از آنها با درمان خانگی برطرف می شوند ولی بعضی دیگر جزو اورژانس های چشم پزشکی هستند، بنابراین شناخت علایم این بیماری ها و درمان به موقع آنها مهم است. در این مطلب به چند بیماری سطحی و شایع کره چشم (ابتدا در سطح ملتحمه و سپس در سطح پلک) اشاره خواهم خواهم کرد.

ناخنک

یکی از بیماری های ملتحمه چشم که تقریبا بیماری بی خطری هم هست، ناخنک چشم است. این بیماری را در افرادی که همیشه در معرض نور آفتاب هستند و در فضای باز مثل دشت، دریا، کوه و… رفت و آمد می کنند یا در شیشه گری در معرض اجاق های دودی یا در گرما و سرمای شدید کار می کنند، زیاد مشاهده می کنیم. ولی مهم ترین علت بروز آن اشعه ماورای بنفش است. در بیماری ناخنک بافت اضافی روی ملتحمه چشم ایجاد می شود. توده سفید رنگ و برجسته است و چون اشک به خوبی روی آن قرار نمی گیرد به مرور دچار خراش، التهاب و قرمزی می شود.

در همین مرحله، درمان باید آغاز تا از سفت شدن بافت و پیشروی آن به سوی قرنیه جلوگیری شود. قرنیه بخش شفاف چشم است و اگر ضایعه گوشتی قرمز رنگ روی قرنیه را بپوشاند، شکل نازیبایی ایجاد می کند. ابتدا مشکل آستیگمات برای بیمار بوجود می آید ولی بعدها و با رشد ناخنک روی قرنیه جلوی بینایی گرفته می شود.

درمان ناخنک هایی که بزرگ هستند و سطح قرنیه را می پوشانند جراحی است ولی مشکلی بعد جراحی وجود دارد، خود ناخنک است. به دلیل احتمالا بالای عمود معمولا سعی می کنند تا وقتی ناخنک مشکلی ایجاد نکرده به آن دست نزنند ولی در مواقعی که رشد ناخنک پیشرونده است با عمل جراحی ناخنک را از چشم خارج می کنند و در این عمل مقداری از بافت ملتحمه حدود 4-3 میلی متر از جایی دیگر برداشته می شود. ماده شیمیایی به نام میتومایسین وجود دارد که بعد از جراحی به محل ناخنک زده می شود تا از عود جلوگیری کند ولی احتمال عود همیشه وجود دارد.

خشکی چشم

اشک انسان از 3 لایه موسین، چربی و آب تشکیل شده است. وجود اشک در چشم انسان ضروری است. وقتی کسی سرما می خورد، بخش آبکی اشک کاهش می یابد، در آلرژی ها، ترشح موسین کمتر می شود، در بیماری های ضعف سیستم ایمنی چربی اشک کاهش می یابد. کاهش هر کدام از اجزای اشک باعث خشکی چشم می شود. علامت خشکی چشم سوزش است. سوزش باعث می شود به مغز پیامی برسد که داخل چشم کمبود اشک وجود دارد و ترشح اشک زیاد می شود.

به همین دلیل بیماران با شکایت ترشح زیاد اشک مراجعه می کنند. ولی اشک تحریکی که در اثر تحریک یک عامل خارجی ترشح می شود مربوط به ماده آبکی و حاوی آنزیم و مواد اسیدی و شوینده است و مقدار زیاد آن باعث سوزش و ناراحتی و حتی می تواند باعث زخم پوست اطراف چشم شود. بدن انسان نیاز به اشک با لطافت مناسب و با ترکیب متناسبی از 3 ماده سازنده آن دارد. درست است که اشک بخشی از سیستم دفاعی چشم است ولی این در صورتی است که موقت باشد نه دائمی. مثلا در اثر وارد شدن گرد و خاک درون چشم ترشح شه باشد.

بیش از 90 درصد از علت خشکی چشم مربوط به سالمندان است. البته مصرف بعضی از داروها و بیماری ها نیز باعث خشکی چشم می شود. امروزه قطره های اشک مصنوعی وجود دارند که مانند اشک طبیعی عمل می کنند و باعث برطرف شدن خشکی چشم می شوند.

آلرژی فصلی که در اثر گرده گل و یونجه و… در فضا پخش می شود، نیز باعث آبریزش می شوند. طول مدت آلرژی های فصل معمولا 7-5 سال و هر سال یکی- دو بار در بیماران به شکل شدید بروز می کند. دوره شدید بیماری، اغلب یکی- دو هفته طول می کشد ولی به مرور و با گذشت زمان خود به خود بهتر می شود. آبریزش و خارش شدید می تواند باعث آسیب به بافت قرنیه و ایجاد بیماری قوز قرنیه شود. البته این بیماری ارثی و ژنتیکی است ولی در افرادی که آلرژی شدید و خارش زیاد دارند، قوز قرنیه مشاهده می شود. توصیه این است که بیماران حتما برای درمان به پزشک مراجعه کنند و منتظر بهبود خود به خودی نباشند.

زخم قرنیه

یکی از عوامل مهم زخم قرنیه استفاده از لنز تماسی است. به خصوص افرادی که برای زیبایی از لنز رنگی استفاده می کنند. گذاشتن لنز اصلا توصیه نمی شود حتی لنز طبی مگر در مواضع ضروری. قرنیه انسان بافت بی دفاعی است چون رگ خونی و تغذیه کننده بافتی ندارد و هر آسیبی می تواند خیلی زود باعث از بین رفتن بافت قرنیه شود. لنز اکسیژن  رسانی به بخشی از قرنیه را مختل می کند همچنین ممکن است باعث احتباس مواد آلوده زیر لنز شود. زخم قرنیه بسیار خطرناک است همه کسانی که لنز استفاده می کنند در صورتی که علائمی مانند درد، قرمزی یا احساس وجود جسم خارجی مانند مو داخل چشم داشتند حتما باید در اولین فرصت به بخش اورژانس چشم پزشکی مراجعه کنند. به هیچ وجه صبر نکنند که فردا یا پس فردا به پزشک خودشان مراجعه کنند. اگر میکروب وارد قرنیه شود می تواند در عرض 4 ساعت قرنیه را سوراخ کند. هیچ مداوای خانگی برای این بیماری خطرناک وجود ندارد.

رایج ترین بیماری پلک از بلفاریت تا گل مژه

بلفاریت

یکی از شایع ترین بیماری های پلکی است که در آن مژه ها شوره می زنند. این بیماری به دلیل عوامل آلوده کننده مژه مانند دود، گرد و خاک و مواد آرایشی و… ایجاد می شود. گاهی هم غده های زیر مژه که ترشح چربی اشک به عهده آنهاست، عفونت می کنند و عفونت هم ترشحات را بیرون از غده می راند که به شکل شوره دیده می شود. مبتلایان به بلفاریت معمولا با سوزش و قرمزی و احساس جسم خارجی در چشم به پزشک مراجعه می کنند. در معاینه شوره مژه ها کاملا مشهود و ریشه با ترشحات غده های لبه پلک کاملا پوشیده شده است. بیماران درمان 3-2 هفته ای نیاز دارند. اولین کاری که باید انجام شود شست و شوی پلک است. در طب سنتی شست و شو با چای پررنگ گرم مرسوم است. گرمای چای و تئین چای باعث تمیز کردن پلک از چربی و تسکین بیمار می شود. این درمان هنوز هم مفید است. امروزه مرم از آب گرم و شامپو بچه و شامپوی دیگری که اخیرا وارد باز شده و عصاره ای از چای است برای شست و شوی چشم استفاده می کنند. بیماران با همین درمان های خانگی می توانند شوره چشم را درمان کنند و نیاز هم به پزشک ندارند.

گاهی شوره چشم خیلی شدید است و با درمان های خانگی برطرف نمی شود. چنین بیمارانی باید به پزشک مراجعه کنند تا داروهای آنتی بیوتیکی و قطره های ضدالتهاب و ضددرد تجویز شود.

گل مژه

اگر بلفاریت طول بکشد، باعث عارضه دیگری به نام گل مژه می شود. شست و شو با چای گرم درمان گل مژه هم هست. در صورتی که گل مژه بیش از 3-2 روز طول بکشد به معنای آن است که عفونت باعث بسته شدن مجرای ترشح چربی شده و نیاز به درمان دارویی، حدود یک تا دو هفته ای دارد. در این حالت یک توده سفت به اندازه یک عدس روی لبه پلک مشاهده می شود.
اگر درمان دارویی به تاخیر بیفتد باید با جراحی ترشحات داخل غده چربی خارج شود ولی عمل جراحی باعث تخریب بخشی از پلک می شود. بنابراین بیماران باید خیلی زود اقدام کنند تا کار به جراحی کشیده نشود.

ریختن مژه

مشکل دیگری که در پلک ها دیده می شود مربوط به ریختن مژه هاست. علت اصلی ریختن مژه ها همان تورم و قرمزی لبه پلک هاست. گاهی التهاب های مکرر باعث انحراف رویش مژه به داخل یا خارج و تحریک چشم و بدشکل شدن چشم می شود. البته این حالت به ندرت در بیماران دیده می شود.

*عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

هفته نامه سلامت – دکتر محمدرضا فرتوک زاده*

چگونه می توان خلا عاطفی میان زوجین را پر کرد و با چه روش ها و ترفندهایی باید این مشکل را برطرف کنیم چه عواملی در بروز مشکلات و کمبودهای عاطفی زوجین تاثیر میگذارند و چاره این امر چیست؟

 هنوز داغ شکست قبلی‌تان در عشق خشک نشده که دوباره کار تمام می‌شود و تنها می‌مانید. تا جایی که به یاد می‌آورید، کارنامه عاطفی‌تان پر بوده از شکست‌های عشقی و آدم‌های بی‌رحمی که قدر محبت‌های‌تان را ندانسته‌اند. به یاد می‌آورید که حتی وقتی دوشادوش کسی که دوستش داشتید و برای یک عمر در کنارش بودن برنامه می‌ریختید،‌ احساس خوب آرامش را تجربه نمی‌کردید و همیشه می‌دانستید که عشقی که از قلب‌تان سرریز می‌کرده، قرار نیست برای‌تان رابطه‌ای همیشگی را بسازد.

شاید شمایی که بارها و بارها طعم شکست عاطفی را چشیده‌اید، توپ را توی زمین کسانی بیندازید که لایق محبت‌های‌تان نبوده‌اند. اما واقعیت این است که خود شما بیشتر از هر کسی باعث تنها ماندن‌های‌تان شده‌اید. شمایی که احساس «ناامنی» را با خود به رابطه‌تان با همسرتان برده‌اید، نه تنها خود را از لذت تجربه کردن «عشق آرام و برابر» محروم کرده‌اید، بلکه باوجود همه دست و پا زدن‌های‌تان نتوانسته‌اید با احساس‌تان رابطه‌ زناشویی ماندگاری را بسازید. اگر شما هم ویژگی‌های زیر را دارید، معنایش این است که دلبستگی را با چاشنی احساس ناامنی تجربه می‌کنید و این بار هم نمی‌توانید مردی که در کنار‌تان ایستاده را صددرصد متعلق به خود کنید.

چرا اینقدر احساس ناامنی می‌کنید؟

هرقدر هم که بزرگ شوید، کودکی‌تان رهای‌تان نمی‌کند. همه ما در سال‌های کودکی، در شرایطی قرار گرفته‌ایم که بر رابطه‌مان با والدین و اطرافیانی که تاثیری انکارناپذیر بر زندگی و شخصیت‌مان گذاشته‌اند، اثر گذاشته‌اند. شاید تصور کنید حالا که از آن روابط بیرون آمده‌اید و خودتان در حال شکل دادن به زندگی‌تان هستید، می‌توانید اثرشان را هم خنثی کنید و آن‌طور که دوست دارید زندگی کنید؛ اما واقعیت این است که گذشته شما به‌راحتی دست از سرتان برنمی‌دارد.

اگر در سال‌های کودکی، الگوی دلبستگی ایمن در شما شکل نگرفته باشد و به هر دلیل دوست داشتن، دلبستگی و وابستگی را همراه با اضطراب، احساس ناامنی و ترس از طرد شدن تجربه کرده باشید، بعید است که امروز بتوانید بدون این احساس‌ها یک رابطه عاطفی را تجربه کنید.

دنبال تایید می‌گردید؟

اگر در رابطه‌تان احساس ناامنی کنید، همیشه نگران قضاوتی که همسر یا نامزدتان روی حرف‌ها و رفتارهای‌تان دارد، خواهید بود و بعد از هر کار یا حرفی، دنبال مهر تاییدی که او می‌تواند بر رفتارهای شما بزند، خواهید بود. مثلا وقتی تصمیمی درمورد خرج کردن پول‌های‌تان را با او در میان می‌گذارید، فورا می‌پرسید «فکرم احمقانه بود؟» یا وقتی برایش درمورد فعالیت‌های روزانه‌تان حرف می‌زنید، هنوز حرف‌های‌تان کامل نشده می‌گویید «با حرف‌های تکراری‌ام حوصله‌ات را سر بردم؟» این تلاش حتی برای تایید شدن ظاهری هم ادامه خواهد داشت. مثلا وقت رفتن به مهمانی بارها از او می‌خواهید درمورد لباس و آرایش‌تان نظر دهد و شما را از اینکه به نظرش ایده‌آل هستید مطمئن کند.

مثل سریش می‌چسبید؟

نمی‌توانیم باور کنیم که عشق بیش از اندازه دلیل اصرار شما به تمام وقت با هم بودن است. شاید خودتان هم ندانید که تلاش‌تان برای وقت گذراندن 24ساعته با او، نشانه احساس ناامنی است که در وجود شما ریشه دوانده است. شما کنار هم زندگی می‌کنید، در ساعات کاری مدام با هم حرف می‌زنید و تلگرام بازی می‌کنید، بدون هم نه تنها سفر نمی‌روید که حتی پاساژگردی هم نمی‌کنید. شما با هم‌جنس‌های‌تان قرار نمی‌گذارید و کافه نمی‌روید و اگر همسر یا نامزدتان در یک مهمانی نباشد، شما هم فکر رفتن به آن را از سرتان بیرون می‌کنید.

شرلوک هولمز هستید؟

آدم‌هایی که عشق‌شان با چاشنی احساس ناامنی همراه است، همیشه نگران اتفاق‌هایی که در پشت پرده رابطه عاطفی‌شان می‌افتد، هستند. آنها با تماس‌های لحظه‌به‌لحظه همسر یا نامزد‌شان را کنترل می‌کنند، گوشی تلفن همراه و حتی جیب‌هایش را چک می‌کنند و وقتی در مهمانی او را کنار فردی که از نظر خودشان می‌تواند یک رقیب بالقوه باشد می‌بینند، حتی اگر واکنش ظاهری نشان ندهند، ذهن‌شان به‌هم می‌ریزد و مثل یک کارآگاه به‌دنبال نشانه‌هایی برای تایید فرضیه‌شان می‌گردند یا برای دور کردن کسی که دوستش دارند از این رقیب فرضی تلاش می‌کنند.

فکر می‌کنید کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است؟

بی‌اعتمادی یکی از مشخصه‌های اصلی این افراد است. آنها در یک رابطه عاطفی هیچ وقت معنای واقعی آرامش و عشق را نمی‌فهمند، چراکه در بهترین لحظات با هم بودن‌شان تصور می‌کنند دل و ذهن همسر یا نامزد‌شان جای دیگری است. اگر شما هم به درد این افراد مبتلا باشید، نمی‌توانید به حرف‌ها، ادعا‌های عاشقانه یا قول‌هایی که شریک زندگی‌تان به شما می‌دهد، اعتماد کنید و مدام با این تصور که «همه ‌چیز به‌زودی از هم می‌پاشد» دست به گریبانید.

خودتان را زود می‌بازید؟

هر بار که می‌خواهید با نامزد‌تان بیرون بروید، چیزی در ذهن‌تان می‌گوید که زن رویایی او نیستید؟ ده‌ها بار لباس‌تان را عوض می‌کنید و دست آخر ذهن‌تان به شمایی که مقابل آینه ایستاده‌اید می‌گوید زشت‌تر، بدلباس‌تر و بدهیکل‌تر از آن هستید که مردی مثل او بتواند عاشق‌تان شود؟ بی‌اعتمادی به خود یکی دیگر از ویژگی‌های چنین آدم‌هایی است و اگر شما یکی از آنها باشید، حتی در صورت تایید نامزد یا همسرتان باز هم مطمئن نخواهید بود که شایسته‌ترین فرد جمع برای مرد زندگی‌تان خود شما هستید.

اینکه چقدر ذهن شما واقعیت را به زبان می‌آورد را نمی‌دانیم، اما می‌دانیم که شما وقتی مقابل نامزدتان قرار می‌گیرید، نمی‌توانید نسبت به چیزهایی که از این ذهن بدگو شنیده‌اید بی‌تفاوت باشید و جلوی تاثیری که بر رفتار شما می‌گذارد را بگیرید. این تاثیر گاهی با بی‌اعتماد به نفس بودن قابل‌توجه شما خود را نشان می‌دهد و گاهی هم با ترسی آزاردهنده که شما را به سمت کنترل شدید نامزدتان هل می‌دهد.

خودتان را آزاد کنید

واقعیت این است که گذشته عاطفی شما نه تنها به شکل برقرار کردن ارتباط‌تان تاثیر می‌گذارد، بلکه در ناخود‌آگاه‌تان برای شما تعیین‌تکلیف می‌کند و بی‌آنکه بدانید شما را با کسی وارد رابطه عاطفی می‌کند که می‌تواند همان گذشته را برای‌تان تکرار کند.

همین اتفاقاتی که به ظاهر خارج از خواست و برنامه‌ریزی شما می‌افتد، باعث می‌شود که باوجود نیاز شدیدی که به داشتن یک تکیه‌گاه عاطفی دارید، بارها طعم جدایی و طرد شدن را بکشید یا در رابطه‌ای ماندگار شوید که در آن احساس امنیت نمی‌کنید. پس اگر این اتفاق‌ها بیشتر از دیگران برای شما می‌افتد، به سهم گذشته‌تان در ایجاد‌شان شک کرده و با کمک یک روانشناس برای کند و کاو گذشته و کم کردن تاثیرهای منفی‌اش در زندگی عاطفی‌تان تلاش کنید.

گره‌ها را باز کنید

چه شما خودتان را در این رابطه باخته باشید و چه شریک زندگی‌تان به این مشکل دچار باشد، نباید خیال کنید که همه جای جهان آسمان همین رنگ است و همه آدم‌ها اینقدر سخت عاشقی می‌کنند. شما می‌توانید در هر یک از این دو صورت،‌ مشکل را حل کنید و عاشقی را برای خودتان و کسی که دوستش دارید آسان‌تر کنید.

مجله سیب سبز – بهاره اسلامی

افراد چاق چه نظراتی درباره خورد و خوراک خود دارند و با چه طرز فکری خود را گول می زنند و موجب فریب خود می شوند و در برابر لاغری مقاومت می کنند

 چاقی می تواند ما را تبدیل به آدم های ساده ای کند که حتی خودمان را هم گول بزنیم! چه طور چنین چیزی ممکن است؟ به سادگی! کافی است به بهانه هایی که خودتان یا آدم های چاق دور و برتان می آورند، دقت کنید تا حقه هایی را  شناسایی کنید که مختص چاق هاست و با این روش هم سر خودشان را گول می مالند و هم اطرافیان را.

فریب شماره 1:

من پیاده روی می کنم، ولی وزنم پایین نمی آید

دوست عزیز! پیاده روی که نه با قصد پیاده روی بلکه برای خرید، تفریح و… انجام شود، هیچ فایده خاصی برای کاهش وزن شما نخواهد داشت. پیاده روی اگر قرار باشد اثر لاغرکننده ای روی بدن شما بگذارد، باید شدت و زمان و سرعت متناسبی داشته باشد. اگر فکر می کنید با عرق کردن یعنی به شدت مناسب ورزش برای چربی سوزی رسیده اید، صددرصد دچار سوءتفاهم شده اید.

 عرق کردن ربطی به چربی سوزی ندارد و شما با تعریق، آب بدن تان را از دست خواهید داد. در ضمن بدن ما هوشمند است؛ کم کم به این حجم از ورزش که در حال حاضر داریم عادت می کند و حاضر به کوتاه آمدن نیست. به همین خاطر باید برنامه ورزشی شما جوری تنظیم شده باشد که به اصطلاح بدن را هر چند وقت یک بار غافلگیر کند.

فریب شماره 2:

من رژیم دارم، ولی وزنم ثابت شده و اصلا پایین نمی آید!

ثابت ماندن وزن در طول رژیم های لاغری فاجعه نیست، بلکه اتفاقی است که معمولا برای همه افراد پیش می آید و به نوعی می توان آن را مرحله ای طبیعی از فرایند رژیم دانست. علت ثابت شدن وزن این است که بدن به مرور به حجم کالری دریافتی روزانه عادت می کند و به مرور که وزن کاهش پیدا می کند، به کاری کمتری نیاز دارد؛ بنابراین اگر تحت نظر یک مشاور تغذیه باشید، به موقع رژیم تان تغییر کرده و با شرایط جدید شما انطباق پیدا می کند.

فریب شماره 3:

من که این همه کم غذا می خورم، پس چرا چاق مانده ام؟

احتمالا حالا دارید با خودتان فکر می کنید که چگونه غذای مصرفی تان را کمتر کنید تا وزن تان دوباره پایین بیاید؟ بهتر است قبل از هر اقدام اشتباهی، این نکته را به خاطر بیاورید که کمتر غذا خوردن به خودی خود یکی از عوامل پایین آمدن متابولیسم پایه بدن است. این یعنی شما هر روز کم و کمتر غذا می خورید، ولی وزن تان یا سر جای خودش می ماند یا پایین نمی آید. مهم هم نیست چه قدر غذای تان را کم کنید، چند روز روزه بگیرید یا خودتان را به آب ببندید!

فریب شماره 4:

من که کار خانه می کنم، پس چرا لاغر نمی شوم؟!

کار خانه یک روند فرسایشی و اصطکاکی است. این که شما صبح تا شب ظرف می شویید، لباس پهن می کنید، غذا می پزید، اتو می زنید، جارو می کشید، آشپزی می کیند و هزار جور کار ریز و درشت دیگر، ربط خاصی به وزن تان پیدا نمی کند.

ورزش یعنی فعالیتی که قلب را به تپش بیندازد و ضربان را به درجه ای برساند که برای چربی سوزی لازم است. در 99 درصد موارد کار خانه ما را وارد چنین مرحله ای نمی کند، پس در عمل کاهش وزن با کار خانه ممکن نیست، حتی اگر ما خانه دارترین عضو خانواه هم باشیم!

فریب شماره 5:

آب می خورم هم چاق می شوم

اول باید تکلیف خودمان را مشخص کنیم که اصلا منظورمان از آب خوردن چیست. گاهی اوقات ما خرده خوری یا ذره خوری های مان را اصلا به حساب نمی آوریم یا حتی اصلا متوجه شان نمی شویم؛ برای مثال داریم غذا درست می کنیم، شش، هفت خلال سیب زمینی را می چشیم که ببینیم خوب سرخ شده یا نه. می خواهیم یک شام جدید برای همسرمان بپزیم و بیست بار آن را می چشیم که همه چیزش جور باشد.

می گوییم غذا نمی خوریم، ولی وقتی کنار همسر، دوست، یا بچه های مان نشسته ایم و فیلم می بینیم به بشقاب غذای او ناخنک می زنیم، سر یخچال می رویم و درحالی که دنبال کاهو می گردیم که سالاد درست کنیم، یک کتلت از ظهر مانده هم دهان مان می گذاریم یا شاید خیلی عادی به قند معتادیم و بدون اینکه متوجه شویم با هر فنجان چای، 3-2 حبه قند می خوریم و… هیچ کدام از این رفتارهای کوچک ممکن است در ذهن مان نماند، ولی این که ما آدم های فراموش کاری هستیم معنی اش این نیست که بدن مان هم از این کالری های اضافه استقبال نمی کند.

فریب شماره 6:

چرا فلانی که این همه می خورد، لاغر مانده و من با این رژیم کم کالری چاق مانده ام؟!

مقایسه کردن بدترین خیانتی است که شما در روند کاهش وزن نسبت به خودتان می کنید. متابولیسم آدم های مختلف با یکدیگر متفاوت است. رژیم غذایی و سبک زندگی شان هم همین طور. فلانی که این همه می خورد شاید از شما پرتحرک تر بوده یا ذره خوری های شما را ندارد یا خیلی ساده، غذاهایش را جوری انتخاب می کند که حجم بیشتر و کالری کمتری داشته باشند. مثلا 3 لیوان ذرت بوداده 80 کالری انرژی دارد و یک کف دست بدون انگشت نان سنگک هم 80 تا. شما می بینید که فلانی 3 لیوان ذرت خورده ولی شما فقط دو تا کف دست ناقابل نان. حالا کی ممکن است کالری بیشتری گرفته باشد؟ قطعا شما!

ماهنامه همشهری تندرستی