بهترین ورزش برای کاهش وزن

رژیم غذایی به تنهایی برای کاهش وزن کافی نیست شناخت ورزش هایی که برای کاهش وزن موثر باشند برای کاهش وزن مفید است ورزش ایروبیک یکی از بهترین تمرینات برای کاهش وزن است اما این کار نیاز است تا برای بهینه سازی نتایج با فعالیت و رژیم غذایی ترکیب شود. اگر شما امید به از دست دادن مقدار قابل توجهی از وزن با رژیم غذایی و ورزش دارید مهم است که فعالیت هایی معمول خود را به جای عضله سازی برای کاهش وزن ایده آل تنظیم کنید.

چقدر ورزش برای از دست دادن وزن هدف، مورد نیاز است؟

مقدار ورزش به مقدار کاهش وزن هدف شما بستگی دارد. شما باید حدود 3500 کالری برای از دست دادن یک پوند چربی بسوزانید. شما می توانید این مقدار کالری سوزی را با رژیم غذایی یا افزایش فعالیت بدنی انجام دهید. روال اکثر کاهش وزن موفقیت آمیز به طور کلی ترکیب این دو روش برای بهبود سلامت جسمی می باشد. البته، اگر شما در کاهش کالری در رژیم غذایی خود برنامه ریزی می کنید مهم است که مطمئن شوید که شما هنوز کالری به اندازه کافی برای حفظ افزایش سطح فعالیت مصرف می کنید. اکثر روال ورزش های در نظر گرفته شده برای کاهش وزن، تمرکز در روی ورزش های هوازی دارد. بزرگسالان به طور معمول توصیه به دریافت حداقل 150 دقیقه فعالیت هوازی در هفته، در سطح متوسط نیاز دارند. که همچنین باید با 75 دقیقه فعالیت هوازی شدید همراه باشد. این فعالیت ها را می توان در میان چند روز، در جلسات 10 دقیقه ای یا بیشتر تقسیم کرد. علاوه بر فعالیت های هوازی، بزرگسالان باید حداقل دو جلسه آموزش ورزش قدرتی در طول هفته خود داشته باشند. این فعالیت ها برای کمک به ارتقاء رشد عضلانی است و می توانید توانایی های ورزشی خود را افزایش دهید و به جلوگیری از آسیب ورزش های هوازی کمک کنید. به طور کلی، هدف انجام 30 دقیقه فعالیت بدنی در روز است که باید بطورمتناوب باشد و نوع فعالیت شما هر روز طوری باشد که بر روی بخش خاصی از بدن شما فشار وارد نشود.

بهترین تمرین برای کاهش وزن

به عنوان یک قاعده کلی و پایدار، فعالیت های ریتمیک که چند گروه عضلات بزرگ در آنها به کار می افتد می تواند به عنوان ورزش هوازی به حساب آید. هدف این است که کار ریه ها سخت تر نشود و اکسیژن بیشتری به سراسر بدن پمپ شود.
ورزش هوازی - هر تعدادی از فعالیت ها، مانند آیروبیک می تواند به عنوان ورزش هوازی محسوب شود. هر ورزشی از راه رفتن، بولینگ و تای چی می تواند به از دست دادن وزن شما کمک کند اگر شما انجام این وظایف را به طور مداوم انجام دهید. فعالیت های کندتر مانند پیاده روی یا شنا فعالیت های در حد متوسط است و می تواند اغلب در طول هفته انجام می شود. فعالیت های شدید تر مانند دویدن یا بازی بسکتبال می تواند دو تا سه بار در هفته به عنوان بخشی از جلسات آموزشی انجام شود.
تمرینات قدرت پرورشی - این ورزش را می توان در محل های سنتی مانند یک باشگاه ورزشی با استفاده از barbells انجام دهید اما شما همچنین می توانید فعالیت هایی که برای تمرینات قدرتی می باشد در خانه نیز انجام دهید. شما همچنین می توانید فعالیت هایی مانند باغبانی که نیاز است چندین اشیاء سنگین را در طول روز جابجا کنید انجام دهید.
یک روال را انتخاب کنید - بسیاری از فیلم های ورزشی هوازی هستند که شما می توانید در خانه دنبال کنید اگر شما این روال را انجام می دهید مطمئن شوید که برای مبتدیان ایده آل باشد شما همچنین می توانید یک تردمیل یا دوچرخه ثابت در خانه داشته باشید و از آنها استفاده کنید.
فعالیت ها - برای کسانی که نمی خواهند از بسیاری از تجهیزات به منظور از دست دادن وزن استفاده کنند فعالیت های بسیاری وجود دارد که شما می توانید در داخل خانه یا خارج از منزل برای از دست دادن وزن، انجام دهید. بالا رفتن از پله ها، دویدن در خارج از منزل و یا بازی های ورزشی می تواند به شما در از دست وزن بدون تجهیزات کمک کند. تا زمانی که شما در حال انجام فعالیت هستید ضربان قلب خود را به مدت 10 - 30 دقیقه بالا ببرید سپس شما می توانید فعالیت ورزشی هوازی انجام دهید که ممکن است به شما در از دست دادن وزن کمک کند. انواع تمرینات قلبی عروقی شامل آهسته دویدن، دو سرعت، پیاده روی قدرت، دوچرخه سواری، پیاده روی، شنا، نخ ریسی و کلاس های ایروبیک در کاهش وزن موثر است.
ورزش هایی مانند تردمیل ( دستگاه یا دویدن در خارج منزل )، اسکی ( با دستگاه یا خارج از منزل )، وزش های قدرتی قایقرانی ( 20 – 40 دقیقه )، ایروبیک پله، دوچرخه سواری ( ثابت یا خارج از منزل )، شنا ( عالی و تمام بدن در حال ورزش بدون فشار بر روی مفاصل )، پرش طناب ( ورزش از دست دادن وزن به طور جدی ساده، اما موثر )، صخره نوردی ( ترکیبی از ورزش های قلبی عروقی با تمرینات قدرتی ) برای از دست دادن وزن موثر هستند.
پیاده روی یک تمرین ایده آل برای کاهش وزن است - هیچ تجهیزاتی، به غیر از یک جفت کفش پیاده روی مناسب و معقول نیاز ندارد و به عضویت در ورزشگاه برای انجام آن نیاز ندارید. این یک تمرینی است که کمترین آسیب را به زانو و باعث صدمات فشاری دیگر نمی شود لذا شما مجبور نیستید برای هفته ها یا حتی ماه ها به علت آسیب های ورزشی از ورزش کردن محروم شوید. برای کسانی که دارای مشکلات سلامتی مانند ( چاقی و بیماری های قلبی ) هستند پیاده روی با شدت کم،  از فعالیت های موثر در کاهش وزن است که می تواند به سلامت کلی کمک کند و همچنین سبب سلامت روان شود. بسته به مقدار وزن شما، راه رفتن با سرعت چهار مایل در ساعت بین 5 و 8 کالری در هر دقیقه و یا بین 225 و 360 کالری برای یک پیاده روی 45 دقیقه ای می سوزاند. با 45 دقیقه راه رفتن در روز، شما می توانید یک پوند از وزن خود را در یک هفته کاهش دهید. اگر شما نزدیک محل کارتان زندگی می کنند و یا برای رفتن به فروشگاه، از  وسایل حمل و نقل استفاده نکنید و پیاده روی را انتخاب کنید.
اگر به شدت اضافه وزن دارید و یا شما از شرایطی مانند بیماری های قلبی رنج می برند باید قبل از انجام هر برنامه ورزشی با دکتر خود مشورت کنید این مهم است که پزشک تعیین کند که چه سطح از فعالیت برای شما ایمن است اگر شما با فعالیت بدنی شدید فشار بیشتری به قلبتان وارد کنید این ممکن است بسیار خطرناک باشد دکتر شما نیز ممکن است به شما در تنظیم یک رژیم غذایی کمک و سطح کالری شما را برای ترویج کاهش وزن سالم، تعیین کند.
توجه: به خاطر داشته باشید که ورزش فقط یک بخشی از یک برنامه کاهش وزن موفقیت آمیز است.

راهنمای انجام ورزش سالم

ع ورزش مهم نیست بلکه هماهنگ بودن آن با اهداف نهایی اهمیت دارد.
برای سالم و متناسب ماندن چقدر باید ورزش کنیم؟ بستگی به هدفتان از ورزش کردن دارد. نحوه و میزان ورزش برای کم کردن 10 کیلوگرم از وزن تان با نحوه و میزان ورزش هایی که برای سالم ماندن قلب انجام می دهید متفاوت است.

فواید دوچرخه سواری

فواید دوچرخه سواری
وقتی به کم کردن وزن نگاه می کنیم ، خیلی کم پیش می آید که برنامه غذایی به طور دراز مدت جواب بدهد ، اما ورزش منظم همیشه جواب می دهد. هر نوع ورزش منظم دارای فایده است ، اما دوچرخه سواری مخصوصا خوب می باشد چون آسیب های کمتری در نتیجه انجام آن روی می دهد.
دوچرخه سواری سوزاننده کالری عالی هم می باشد که فواید مختلفی دارد.

طبق گفته بنیاد قلب بریتانیا ، دوچرخه سواری  حداقل 20 مایل در هفته خطر ابتلا به بیماری قلبی کرونری را به کمتر از نصف در مقایسه با غیر دوچرخه سوارها کاهش می دهد. دوچرخه سواری  با سرعت آرام 12 مایل در ساعت در جاده ای صاف 450 کیلو کالری در ساعت مصرف می کند.

احساس جوانی هم در شما ایجاد می کند و استرس را می کاهد. همچنین ادعا می شود که دوچرخه سواری  سرعت متابولیسم تان را تا ساعت ها پس از آن بالا می برد ، در نتیجه بدن تان حتی پس از ورزش هم به سوزاندن کالری ها ادامه می دهد.
دوچرخه سواری  عمدتا فعالیتی آئروبیک  یا هوازی ( بجز زمانیکه از شیبی بالا می روید ) است.  این امر برای  ریه ها  که برای ارسال بیشترین میزان اکسیژن به داخل بدن منبسط می شوند ، و قلب که برای انتقال این اکسیژن به تمام بدن ضربان سریع تری پیدا می کند ، مفید است. قلب و ریه هایی قوی اساس تناسب اندام عمومی می باشد.
حتی با تنها چند مایل  دوچرخه سواری  ، ماهیچه هایتان از فواید آن بهره مند می شوند. عضلات اصلی که به هنگام دوچرخه سواری  استفاده می شوند عضلات قسمت بالای ران ، عضلات پشتی و عضلات ساق پا هستند.
انجام ورزش مواد معروف به اندروفین ها را به داخل جریان خون رها می کند.این مواد حس رضایت و خوشحالی را ایجاد می کنند ، در نتیجه به کاهش استرس کمک می کنند. به طور طبیعی اگر در محیطی مطبوع و دلپسند دوچرخه سواری  کنید سطح رضایت شما حتی بیشتر هم خواهد شد.

منبع:sportmedicine.ir

عشق یک طرفه و این آسیب ها

عشق های یک طرفه چه نوع آسیب هایی به افرادی که درگیر آن شده اند وارد می کنند و باعث چه مشکلات روحی و روانی در آن ها می شوند مشکلات رایج اینگونه افراد کدامند و چگونه باید با آن ها کنار آمد راه چاره برای این افراد چیست؟

 

 

 دوست داشتن کسی که هیچ علاقه‌ای نسبت به ما ندارد و هیچ میل و رغبتی برای برقراری ارتباط به ما نشان نمی‌دهد با نومیدی و درد و رنج عاطفی زیادی همراه است. افرادی هستند که عاشق و دلباخته کسی می‌شوند که هیچ علاقه‌ای به آنها ندارد و به امید اینکه روزی بتوانند دل او را به دست بیاورند روزگار می‌گذرانند اما در بیشتر موارد نه‌تنها این امیدها به واقعیت تبدیل نمی‌شود بلکه غم، غصه، شکست، یأس، نومیدی، سرخوردگی را برای عاشق به همراه دارد.

 

ورود فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟» به شبکه نمایش خانگی بهانه خوبی است تا به بررسی عشق‌های یک‌طرفه بپردازیم که موضوع اصلی این فیلم حول این نوع عشق می‌چرخد. دکتر بهزاد تریوه، روانشناس و مشاور خانواده درباره عشق یک‌طرفه، علل و منشأ بروز آن و همچنین نحوه رویارویی با آن توضیح می‌دهد و راهکارهای مفیدی را ارائه می‌کند که در ادامه می‌خوانید.

 

این عشق، عطش عاطفی است

عشق یک طرفه عشقی است که یک فرد فارغ از تمایلات، احساسات و عواطف طرف مقابل، خودبه‌خود نسبت به او احساس علاقه پیدا می‌کند. در این نوع عشق میل به معشوق امری ذهنی است؛ یعنی عاشق در افکار و پیش‌فرض‌هایش باور دارد که معشوقش به او علاقه‌مند است و او از احساسات معشوقش بی‌اطلاع است. این نوع عشق بیشتر اوقات نوعی عطش عاطفی محسوب می‌شود.

در یک رابطه عشقی متعارف دو نفر انسان نیازهای همدیگر را به لحاظ منطقی، عاطفی و جسمانی تامین می‌کنند ولی در عشق یکطرفه صرفا خصوصیات عاطفی عطش ‌وارانه یک نفر دخیل است و توسط طرف مقابل هم تامین نمی‌شود. افرادی که دچار عشق‌های یکطرفه می‌شوند مانند افرادی هستند که تشنه و گرسنه در یک صحرا سرگردان هستند و هنگامی که به برکه‌ای می‌رسند فارغ از کیفیت و سلامت آبی که در آن برکه وجود دارد شروع به نوشیدن آب می‌کنند. طبیعی است که این افراد تا زمانی که عطش دارند از این آب می‌نوشند اما بعد از اینکه عطش‌شان برطرف شد به این فکر فرو می‌روند که این آبی که من می‌نوشم آیا کیفیت مطلوبی دارد یا خیر؟

غالبا این افراد تا زمانی که به تنهایی این عشق یکطرفه را تجربه می‌کنند و پیش می‌روند خود را عاشق‌ترین فرد دنیا می‌پندارند که جفایی در حق‌شان شده است اما بعد از اینکه با این عشق مواجه می‌شوند یعنی عطش عاطفی آنها پاسخی از طرف مقابل دریافت می‌کند آن عشق فروکش می‌کند.

چرا این شکلی عاشق می‌شویم؟

افراد با توجه به ویژگی‌های شخصیتی و روش تربیتی خانواده‌ای که در محیط آن رشد و پرورش یافته‌اند می‌توانند مستعد تجربه عشق‌های یکطرفه باشند. دو عامل مهم سبب می‌شود که فردی وارد این نوع عشق شود.

شخصیت‌های وابسته مستعدترند

بروز عشق‌های یک‌طرفه در افرادی که ویژگی‌ شخصیتی وابسته در آنها غالب است و همچنین افرادی که به اختلال شخصیت مرزی دچار هستند بیشتر دیده می‌شود. شخصیت‌های مرزی آن دسته افرادی هستند که در بیشتر حوزه‌های زندگی‌شان بی‌ثبات و ناپایدارند، معمولا دچار نوعی احساس مزمن کسالت و بی‌حوصلگی هستند و نگاه همه یا هیچ یا سیاه و سفید نسبت به همه چیز دارند؛ یعنی همه چیز را یا خوب خوب می‌دانند یا بد بد. در واقع این افراد نمی‌توانند هیچ چیز را خاکستری ببیند.

شخصیت‌های وابسته هم شخصیت‌هایی هستند که در حد افراطی به دیگران تعلق خاطر دارند. این افراد نسبت به توانایی‌های خود مطمئن نیستند؛ از این رو مسوولیت‌های مهم زندگی‌شان را به گردن دیگران می‌اندازند. توانایی تحمل تنهایی را ندارند. مدام به تایید دیگران نیاز دارند و معمولا به علت وابستگی زیاد به دیگران و ترس از طرد شدن توسط آنها، به‌هیچ‌وجه توانایی مخالفت با اطرافیان‌شان را ندارند و به‌راحتی به دیگران اجازه می‌دهند که حقوق‌شان را پایمال کنند.

وقتی والدین عشق و محبتی نداشته‌اند

افرادی که در خانواده‌هایی رشد پیدا کرده‌اند که والدین نسبت به فرزندان عشق و علاقه و عاطفه اصیل را اعطا نکرده‌اند گاهی کمبودهای عاطفی‌شان را با درگیر شدن در یک عشق یک‌طرفه جبران می‌کنند. در واقع فرزندان خانواده‌هایی با چنین سبک تربیتی بعد از اینکه به جامعه بزرگ‌تر مثل مدرسه و گروه همسالان وارد می‌شوند با نیازهای عاطفی‌ای که بین دیگران رد و بدل می‌شود مواجه می‌شوند و کمبودهای عاطفی‌ای که در دوران کودکی با آنها مواجه بوده در او به شکل یک نیاز عاطفی بروز پیدا می‌کند.

 

در واقع این افراد هنگامی که وارد جامعه می‌شوند به این دلیل که از نظر عاطفی رشد کافی پیدا نکرده‌اند و در این زمینه در محیط خانواده اغنا نشده‌اند نیازی را که باید با عشقی پایاپای و دو طرفه پاسخ داده و تجربه بشود، به شکل یک نیاز بیش ‌بها داده شده تامین می‌کنند و با ولعی خاص وارد یک رابطه احساسی و عاطفی می‌شوند.

دسته‌ای از افراد هم در خانواده‌هایی رشد پیدا کرده‌اند که بدون چون و چرا به تمام خواسته‌ها و نیازهای آنها پاسخ داده می‌شده و هر آنچه طلب ‌کرده‌اند بلافاصله برای آنها مهیا و فراهم بوده اما مستعد افتادن در دام عشق‌های یک‌طرفه هستند. در واقع در دوران کودکی این طرح‌واره در ذهن آنها شکل گرفته که هر آنچه می‌خواهند بدون هیچ پیش‌شرطی عنوان کنند و انتظار دریافت پاسخ را داشته باشند. در بزرگسالی هم که نیاز عاطفی در آنها بارز می‌شود این طرح‌واره در ذهن آنها فعال می‌شود و انتظار دارند که شخصی که مورد عشق و علاقه آنها قرار گرفته بدون هیچ چون و چرایی به ابراز علاقه و عشق آنها پاسخ مثبت بدهد.

صبوری بی‌فایده است

در بسیاری موارد دیده می‌شود افرادی که دچار عشق یک‌طرفه هستند، به این دلیل که شهامت ابراز و مطرح کردن آن را به طرف مقابل ندارند یا نمی‌توانند بپذیرند که معشوق‌شان هیچ میل و رغبتی به برقراری ارتباط با آنها ندارد سکوت و صبوری و رنج کشیدن را پیشه می‌کنند و آن را نوعی تلاش برای رسیدن به عشق‌شان می‌پندارند اما این باور یک باور اشتباه و بیهوده است. به این دلیل که با سکوت و صبوری کردن نه‌تنها هیچ میل و رغبتی در طرف مقابل ایجاد نمی‌شود بلکه ممکن است با دیدن این همه عطش و فشار عاطفی عقب‌نشینی کرده و بیشتر دوری کند.

این اشخاص باید قبل از هر اقدامی در جهت تلاش برای به دست آوردن باید بسنجند و این را در خود جست‌وجو کنند که تاوان این اقدام و تلاش چه خواهد بود و اصلا برای رسیدن به چه هدفی در راه رسیدن به عشق این همه ازخودگذشتگی و تلاش می‌کنند؟ چنین اشخاصی چون بیشتر درگیر به دست آوردن و رفع عطش عشقی‌شان هستند خودشان را فراموش می‌کنند و در صورت ایجاد رابطه و ادامه‌دار شدن آن، پیامد و نتیجه مطلوبی حاصل نخواهد شد.

چه باید کرد؟

در قدم اول یکی از بهترین راهکارها این است که از دوستان و افرادی که به طرف مقابل شما نزدیک هستند اطلاعاتی در زمینه میزان علاقه او به شما به دست بیاورید و به قول معروف مزه دهان او را بچشید. شاید او اصلا به ایجاد ارتباط عاطفی علاقه‌مند نیست، شاید هم معیارهایی که دارد با ویژگی‌های شخصی که عاشق‌اش شده فاصله زیادی دارد یا اینکه با شخص دیگری در ارتباط است، شاید هم تمایلاتی در او وجود داشته باشد و اگر از راه درست و منطقی از علاقه طرف مقابل مطلع بشود رابطه عاطفی متعارفی شکل بگیرد.

اطلاعاتی که از این طریق به دست می‌آید به فرد کمک می‌کند تا ببیند اصلا بستر برقراری ارتباط فراهم است یا خیر. در صورتی که اطلاعات به دست آمده نشان‌دهنده میل و رغبتی در طرف مقابل بود فرد می‌تواند مستقیما وارد عمل بشود و پیشنهادش را مطرح کند. در چنین مواردی بهتر است پا پیش گذاشتن با تدبیری عاقلانه صورت بگیرد نه به صورت نسنجیده و انتحاری.

باید توجه داشته باشند فرد واسطه امین، رازدار، عاقل و پخته‌ باشد. همچنین باید مطمئن شوید که او با مطلع شدن از این ماجرا از این موقعیت برعلیه شما سوءاستفاده نکرده، این راز را فاش نمی‌کند.

این افراد باید جرأت و شهامت مواجه شدن با واقعیت را پیدا کنند. عزت خاتمه دادن یک جریان عاطفی ناگوار و نامتعارف به ‌مراتب بهتر از ذلت ماندن در عشقی نافرجام و گدایی کردن عشق و محبت است.

 

چگونه برطرف می‌شود؟

اگر فردی سال‌هاست که درگیر یک عشق یک‌طرفه است و نه از آن دست می‌کشد و نه جرأت و شهامت روبه‌رو شدن با واقعیت و خاتمه دادن به آن را دارد باید به درمانگر مراجعه کند. همان‌طور که گفتیم این ناهنجاری رفتاری در کودکی ریشه دارد و عطش‌های عاطفی دوران کودکی این افراد به ‌قدری زیاد است که اجازه ورود افکار منطقی را به حیطه هوشیار روان و ذهن آنها نمی‌دهد از این رو تنها یک روان‌تحلیل‌گر می‌تواند عناصری که در فرد معشوق وجود دارد که فرد عاشق را این‌چنین اسیر بند خود کرده شناسایی کند، معنای اصیل این عشق را برای او تفسیر و تعبیر کند و این باور را در این فرد ایجاد کند که تنها این شخص نیست که این عناصر را داراست و اشخاص دیگری هم هستند که این عناصر در آنها وجود دارد و او می‌تواند به یکی از آنها علاقه‌مند بشود و یک عشق پایاپای، دوطرفه و متعارف را با او تجربه کند.

اغلب افرادی که دچار عشق‌های یک‌طرفه هستند می‌دانند که این عشق نافرجام است اما نمی‌توانند منطقی با آن کنار بیایند چون امیال ناهوشیار، آنها را به این سمت و سو سوق می‌دهد؛ بنابراین یک روانشناس و یک روان‌درمانگر با تشخیص و کشف منشأ این احساسات ناهوشیار درونی بهترین و موثرترین کمک را می‌تواند به این اشخاص بکند.

والدین باید چه بکنند؟

همان‌طور که گفتیم این مساله ریشه در دوران کودکی دارد؛ بنابراین والدین باید در تامین نیازهای عاطفی فرزندان بسیار دقیق و هوشمندانه عمل کنند. از طرفی نباید هیچ محبت و عاطفه‌ای را که امکان بروز آن در کانون خانواده وجود دارد از فرزندانشان دریغ کنند چون میل عاطفی کودکان در آن سن سیراب می‌شود و کمبودی ایجاد نمی‌شود که در آینده برای جبران آن فرد دچار عشق‌های نامتعارفی از جمله عشق یک‌طرفه بشود. از طرفی نیز نباید بدون منطق و لزوم تمام نیازهای بجا و نابجای آنها را فراهم کنند بلکه باید به‌گونه‌ای رفتار کنند تا فرزندانشان بیاموزند برای به دست آوردن آنچه نیاز دارند تلاش کنند.

آیا عشق یک طرفه اختلال است؟

عشق یک‌طرفه شرط لازم برای یک اختلال است اما شرط کافی نیست. افرادی که دچار عشق یک‌طرفه هستند، بیشتر اوقات در یک حالت خمودگی قرار دارند و بیشتر با فانتزی‌هایشان زندگی می‌کنند؛ یعنی عشق یک نفر را در دل نگه می‌دارند و بدون اینکه او از عشق آنها اطلاع داشته باشد با افکار خیال‌پردازانه خود با او ارتباط می‌گیرند. اگر این مساله در طولانی‌مدت ادامه داشته باشد می‌تواند اختلالاتی نظیر افسردگی، اضطراب، وسواس فکری و. . . را در فرد ایجاد کند.

 

مجله زندگی ایده آل – زینب رئوفی:

کارهای لازم برای افزایش شادی در زندگی

با چه ترفندهای رفتاری می توانیم زندگی شادی برای خود و همسرمان بسازیم و موجب افزایش شادمانی و نشاط در زندگی مان شویم زوج های شاد چگونه زندگی می کنند و برای ایجاد شور و هیجان چه نکاتی را در زندگی رعایت می کنند

 بسیاری از افراد، تمام توان خود را بکار می بندند تا انتخابی درست داشته باشند که منجر به ازدواجی موفق شود؛ اما مسئولیت اصلی بعد از ازدواج شروع می شود که نگهداری از این رابطه کاری آسانی هم نیست و مستلزم تلاش است. مهمترین مساله این است که چگونه رابطه ای شاد را تجربه کنیم.

در این مقاله چند اصل ساده را نام برده ایم که می توانند در شاد ساختن و تداوم زندگی مشترک شما موثر باشند. روانشناسان با بررسی زندگی زوج های شاد این اصول را برداشت کرده اند. روانشناسان با بررسی زندگی زوج های شاد این اصول را برداشت کرده اند. این زوج ها هم مشکلات و درگیری های را داشته اند، اما تفاوت در شیوه برخورد در آن ها بوده که زندگی شان را شاد ساخته است.

* بپذیریم اختلاف بین زن و شوهر طبیعی است. این باور کمک می کند انرژی کمتری را صرف متقاعد کردن طرف مقابلمان کنیم. زوج های شاد می پذیرند که دیدگاه همسرشان همیشه با دیدگاه آنها یکسان نیست. آن ها به نیازهای همسر خود توجه می کنند، اما نیازهای خود نیز را فراموش نمی کنند. در هنگامی که اختلافی به وجود می آید، به جای اینکه سعی کنند مساله ای را به طرف مقابلشان بفهمانند، خودشان آن را درک می کنند. آن ها آماده شنیدن دیدگاه های کاملا متفاوت با دیدگاه های خودشان هستند. در نتیجه این زوج ها می پذیرند که اختلاف و نظرات متفاوت داشتن کاملا قابل قبول است، چرا که آن ها دو انسان مستقل هستند.

* حمایت متقابل به طرز قابل توجهی زندگی مشترک را شاد می کند. تشویق و حمایت شریک زندگی در شرایط خاص و بحرانی زندگی، یکی از اصولی است که رابطه بین زوج ها را بسیار بهبود می بخشد و زندگی را برای آن ها لذت بخش تر می سازد. زوج های شاد در صورت نیاز به همسرشان کمک می کنند که مسائل گذشته را به خوبی بررسی کند تا دیدی روشن نسبت به شرایط پیدا کند.

* به جای متهم کردن شریک زندگی، زوج های شاد با هم مشکلات را حل می کنند. در هنگام بحران و مشکل، یکی از طرفین نقش قربانی را بازی نمی کند و سعی در سرزنش و گناهکار جلوه دادن شریک زندگیش را ندارد. آن ها هر کدام مسئولیت خود را می پذیرند و هر کدام سهم خود را به درستی انجام می دهند. خوشبختی و شادی حاکم بر زندگی آن ها اصل برنده-برنده است. آن ها انتخاب کرده اند که به جای اینکه به دنبال مقصر بگردند، مشکلات را با هم حل کنند و شاد باشند. در زندگی زوج های شاد، توازن، قدرت محسوس است.

* سعی در تغییر دادن طرف مقابل، فقط هدر دادن وقت انرژی است. زوج های شاد، شریک زندگیشان را با تمام نقاط قوت و ضعفی که دارد، می پذیرند. البته آنها بیشتر بر خوبی های شریک زندگی خود تاکید و در نتیجه با حس تحسین بیشتری نسبت نسبت به همسرشان نگاه می کنند. آن ها کمال گرا نیستند و به خوبی به این مساله آگاه هستند که خودشان نیز کامل نیستند. آنها نه تنها شریکشان را همانگونه که هست می پذیرند، بلکه همچنین به او کمک می کنند که پیشرفت کند.

* زوج های شاد، زمان هایی را برای با هم بودنشان اختصاص می دهند. در ابتدای رابطه این زمان ها صرف شناخت بهتر یکدیگر، تبادل ایده ها، اهداف و علاقه ها می شود. اما آن ها حتی با گذشت زمان، همچنان زمان هایی را با هم می گذرانند و به این ترتیب از رابطه خودشان می کنند.

* برای داشتن زندگی مشترک شاد، بهتر است از انتقاد کردن خودداری کنیم؛ حتی انتقادهایی که به آنها سازنده می گوییم. درست است که اجتناب از انتقاد سخت است، اما با مشاهده زندگی زوج های شاد به وضوح دیده می شوند که آن ها بیشتر بر نقاط قوت و جنبه های مثبت رابطه شان تاکید می کنند و کیفیت ها و توانایی های همسرشان را مرتبا به او گوشزد می کنند.

* ایجاد فضای امن برای مطرح کردن نظرات و همچنین داشتن حریم خصوصی از ملزومات یک زندگی شاد است. در زندگی های شاد، هر یک از طرفین می تواند آزادانه و بدون ترس از قضاوت یا سرزنش، نظراتش را بیان کند و از ترس ها و رویاهایش حرف بزند. در این حالت او خیالش از نظر حفظ حریم خصوصی اش آسوده است و همه این ها رابطه زوج ها را مستحکم تر می سازد.

* همکاری در انجام وظایف مختلف، زندگی را لذت بخش تر می کند. لازم است که وظایف روزانه یا فصلی با همکاری زن و شوهر انجام می شود؛ البته بدون اینکه بخواهیم دقیقا میزان این همکاری را اندازه بگیریم. به این طریق هر کسی از بودن با شریک زندگیش لذت می برد. احساس تعهد یا وظیفه دارند، در کارها همکاری نمی کنند، بلکه آن ها به دلیل علاقه و عشقی که به همسرشان دارند و دوست دارند موجب شادی و لذت او شوند، همراه همسر خود هستند.

ماهنامه دنیای سلامت